Galatasaray bu stada hiç yabancı değildi.
2000 yazında, aynı çimlerin üzerinde Real Madrid’i 2-1 yenip UEFA Süper Kupası’nı kaldırmıştı. O gün, Avrupa devlerine korku salan, özgüveninin zirvesinde bir Galatasaray vardı. Sahaya ağırlığını koyan, rakibi kim olursa olsun gözünü kırpmayan bir takım…

Nereden nereye…

Galatasaray Fransa'da kayıp: Monaco karşısında istediğini bulamadı

Aradan çeyrek asır geçti. O görkemli hatıranın geçtiği sahnede bu kez bambaşka bir tablo vardı. 25 yıl önce bir dünya devini deviren sarı-kırmızılılar, bu gece Fransa Ligi’nin orta sıra takımı Monaco’ya tek golle boyun eğdi. Uğurcan penaltıyı kurtarmasa, Balogun en az yüzde yüzlük golü kaçırmasa bu maç farklı biterdi.
Üstelik Monaco, Şampiyonlar Ligi’nde çıktığı son sekiz maçın yalnızca birini kazanabilmiş, son üç iç saha mücadelesinde galibiyet yüzü görmemiş bir ekipti.
Yani rakip tarihsel bir canavar, bir ejderha falan değildi; fakat Galatasaray kendi gölgesinin bile gerisine düştüğü için maçın ağırlığı bir anda sarı-kırmızılıların üzerine çöktü.

“Savunma hatalıydı, orta saha dirençsizdi, kanatlar çalışmadı…Ugurcan sakatlandı...Rakip çok zaman çaldı..." Bunlar işin detay kısmı.
Bunlar asıl faturayı gizlemiyor.

Bu fatura doğrudan Okan Buruk’a yazar.

Yönetim, teknik heyetin istediği her futbolcuyu aldı. Sezonun ana hedefini de açık açık “Şampiyonlar Ligi başarısı” diye ilan etti. Ama belli ki Okan Buruk’un pusulası hep aynı yönü gösteriyor: Türkiye Ligi.

Üç yıldır Türkiye’de şampiyon olmayı başarıyor, evet…
Ama Avrupa sahnesine gelince koca bir boşluk, koca bir sessizlik.
Galatasaray bu gruptan hâlâ çıkabilir; matematik buna izin veriyor.
Ama iş sadece matematikle bitmiyor.
Sahanda Union gibi Avrupa haritasında yeni yeni kendine yer açmaya çalışan bir takıma yenilir, ardından Monaco gibi orta sıra bir ekibe boyun eğersen, o zaman Avrupa’nın gerçek devleriyle karşılaştığında yaşanacak tabloyu düşünmek bile insanın içini burkuyor.
Çünkü büyük sahnede büyük oyun konuşur.
Ve Galatasaray şu an o oyunu sahaya koymaktan çok uzak.
Özellikle ikinci yarıdaki hali içler acısıydı.
Okan Buruk ne diyecek çok merak ediyorum.