Anlatacaklarım kişisel hikaye gibi gözükse de milyonların derdi. Milyonları ilgilendiriyor...
Eskiden bugün git yarın gel derlerdi ya… Eskiden uzun kuyruklar beklenir sonunda insanlar bir şekilde tedavi olurlardı ya… Erdoğan sabahın beşinde sıraya girip öğlene doğru doktoru görmekten şikayet etmişti ya…
Şimdi durum çok daha vahim. Artık bugün git yarın gel demiyorlar git bir daha gelme diyorlar…
Abartma demeyin elimde belge var…
Başıma geleni anlatayım. Kan değerlerinde düşüklük görünce aile doktorum dışkı tahlili yapma ihtiyacı duydu. Dışkıda kan görüldü. Daha önce üç kez kolonoskopi oldum, bağırsağımdan çok sayıda polip aldılar. Ne olduğunu biliyorum.
Polip alınmazsa kansere dönüşebilir. Kansere dönüşmemesinin, kolanları temizlemenin bir tek yolu var; kolonoskopi.
Aile hekimliği, ilçe sağlık müdürlüğüne iletti, o da kanserle mücadele merkezine bildirmiş. Yaklaşık 20 gün sonra bu merkezden arayıp Hamidiye Etfal Hastanesi için 15 gün sonraya randevu verdiler…
Gastroenteroloji bölümüne gittim. Randevum olmasına rağmen doktora ulaşmak için bir buçuk saat bekledim. Sonra kan tahlili kuyruğu, akciğer filmi, EGK çekimi. Hepsini tamamladım. Dün öğleden sonra sonuçları aldım anestezi onayı için kuyruğa girdim. Bir saatten fazla bekledim sıra geldi. Bu bölümde de işim bitti. Evrakları tamamlamanın mutluluğu içinde kolonoskopi randevusu için idari bölüme gittim.
Ve ilk şoku yaşadım…
İlgili kişi bir yıl doluyuz dedi. Bir yıl sonraya randevu verin dedim. Veremiyoruz dedi. İki yıl sonraya ver dedim. Veremiyoruz dedi. Niye dedim…
Sağlık bakanlığının emri var, bilgisayarlar işleme kapatıldı kimseye gün veremiyoruz yanıtını verdi.
Torpilliler dahil mi diyecektim ama kendi kendime çalışanın ne suçu var dedim, sustum. Doktorun yanına girdim. Yapılacak bir şey yok, başka hastaneye gidin demez mi?…
İkinci şok buydu…
Özel hastaneye mi git diyorsunuz dedim cevabı bile beklemeden kapıyı çektim çıktım…
Elimde Prof. Dr. Hüseyin Alkılı kaşeli kolonoskopi olmam gerektiğine dair evrak var ama kapının önündeyim… Bugün git yarın gel, bugün git önümüzdeki ay gel, bugün git altı ay sonra gel, bugün git bir yıl sonra gel demiyorlar…
Ne yaparsan yap diyorlar.
Doktora soruyorum; yapılacak bir şey yok diyor…
İdarecilere soruyorum; elimizden bir şey gelmez diyor…
Sağlık Bakanı’na sorsam o da yapılacak bir şey yok mu der?
Gelelim gözlemlerime… Ziyaret için çok gidip geldim ama itiraf etmek isterim ki bir devlet hastanesine kendim için ilk defa gidiyorum. Devlet hastanesiyle ilk kişisel tanışmam. Seyrantepe’de o kadar büyük hastane yapmışlar ki zannedersin ki stada girip/ çıkıyorsun. Hastane o kadar yoğun. Giren çıkan itiş kakış. Arabayla git otopark ful. Arabayı bir kilometre uzağa boş arsaya bırakmak zorunda kaldım.
Şimdi Sağlık Bakanı hastaneyi metroya bağladık diyecek. Bununla övünecek ama yürüyecek dermanı olmayan hastalar metroya mı binecek? Hastanın yakını araçla getirse hastayı indirecek yer yok. Hastaya kapıda sahip çıkacak görevli yok. Hasta bakıcı yok.
Hasta Allah’a emanet…
Çalışanların tamamının yüzü asık. Ne yapsınlar dakikada üç soruya muhatap oluyorlar. Dedim ya hastaneye değil sanki mitinge geldim. Doktorların başını kaşıyacak, hastanın yüzüne bakacak vakti yok.
Erdoğan şehir hastaneleriyle övünüyor ya, kılık kıyafet değiştirerek bir gün bir şehir hastanesine gitsin. Gidemiyorsa güvendiği danışmanını yollasın. Hastaların çaresizliğini, doktorlara yalvarmalarını, doktorların iş yükünden nasıl bunaldıklarını görsün veya dinlesin…
Devasa şehir hastanesi projesinin iflas ettiğini biri Erdoğan’a anlatsın. O da artık inadı bıraksın…
Erdoğan’a soruyorum…
Sağlık Bakanı Memişoğlu’na soruyorum…
Övündüğünüz sistem alt tarafı 15/20 dakika süren kolonoskopi için bile
bir yıl, iki yıl sonraya randevu veremiyor…
Ne yapayım?
Hadi söyleyin!...
