Everest Dağı'na tırmanan her 10 kişiden 1’i hayatını kaybediyor. Dağcılar; soğuk, kafa travması, beyin ödemi, aşırı yorgunluk gibi nedenlerden dolayı can veriyorlar.

Dağın yüksekliği ve soğuk, bölgeyi ulaşılması zor bir yer haline getiriyor. Bu durum, cesetlerin Everest Dağı'ndan toplanamamasına yol açıyor.

Everest Dağı'na ilk tırmanmaya başlayan kişi George Mallory isimli bir dağcıydı. 1924 yılında gerçekleşen bu tırmanış, ölümle sonuçlandı.

Mallory'nin cesedi, 75 yıl sonra bulundu. 1996’da ise dağa başka bir tırmanış gerçekleşti. Hintli dağcı Tsewang Paljor, tırmanış esnasında karşılaştığı kar fırtınası nedeniyle öldü.

Dağda birçok kişi hayatını kaybetti. Öyle ki bazen grup halinde gerçekleşen tırmanışlarda, gruptan birileri öldüğünde, ekip, hayatta kalabilmek için arkadaşlarını dağda bırakıp gitmek zorunda kalıyordu.
Alman dağcı Hannelore Schmatz ise soğuktan ve aşırı yorgunluktan öldü.

Dağda ilk ölen kadın olarak bilinen Schmatz'ın cesedi ayağa kalkmaya çalışır halde bulunmuştu. Everest'te gerçekleşen ölümler yalnızca soğuktan veya düşmeden kaynaklanmıyor.

Birçok dağcı, dinlenmek için uyuduğunda bir daha uyanamıyor.

Sloven dağcı Marko Lihteneker da 2005 yılında ölen isimlerden. Lihteneker'in ölmeden önce oksijen maskesinde sorun yaşadığı düşünülüyor.

2006 yılında dinlenirken hayatını kaybeden David Sharp ise en talihsiz isimlerden biri. Soğuktan ve yorgunluktan ölmek üzere olan Sharp'ın yanından 30 tane dağcı geçti ve hiçbiri Sharp'a yardım etmedi.

2012'de zirveye çıkmayı başaran ilk dağcı olan Shriya Shah–Klorfine, zirveye çıktıktan 25 dakika sonra ölmüştü.

Everest Dağı'nda hala kimliği belirlenememiş 200'den fazla ceset olduğu biliniyor.