Amerika'da bir futbol takımı var; Washington Commanders.
Bir zamanlar başka bir adı vardı; Redskins (Kızılderililer).
Kulağa sportif ya da geleneksel gelebilir ama değildi.
“Redskins”, Amerikan yerlilerini aşağılayıcı biçimde tanımlayan, tarihsel olarak hakaret içeren bir kelimeydi. Yüzyıllar boyunca yerli halkların kanı, sürgünü, soykırımı bu kelimeye sindi. Onların ten renginden küfür üretilmişti.

Amerikan yerlileri ve insan hakları örgütleri yıllardır bu adın kaldırılması için mücadele verdiler. Anlatmaya çalıştılar. Bu sadece bir kelime değil, bir halkın aşağılanmış tarihiydi.
2020’de büyük bir toplumsal baskı sonucu takımın adı “Commanders” olarak değiştirildi. Bu bir “politik doğruculuk” değil, geç kalınmış bir saygı adımıydı.

Ama bugün, bir haber düştü ajanslara. ABD Başkanı Donald Trump, “Washington takımı eğer ‘Redskins’ adına dönmezse yeni stadyum inşaatına onay vermeyeceğim” dedi.

Bu bir spor tercihi değil. Bu açıklama, en hafif ifadesiyle ırkçılık karşısında kayıtsız bir tutum. Hatta daha ötesi, ırkçılığı teşvik etme niyeti.

Trump bu sözleriyle açıkça beyaz üstünlükçülere göz kırpıyor. Onların “eski Amerika” özlemini kaşıyor. Yani azınlıkları dışlayan, yerlileri sembol olarak kullanıp haklarını yok sayan bir düzeni nostaljiyle geri çağırıyor. Oysa “Redskins” bir takma ad değil. Kanla, gözyaşıyla, mezar taşlarıyla örülmüş bir hafıza.
Bu kelime, yerlilerin kafataslarına biçilen ödülleri, rezervasyon kamplarını, kırık antlaşmaları hatırlatıyor.

Trump’ın “nostaljik” bulduğu bu kelime, bazıları için sadece bir spor geçmişi değil, bir halkın yarasıdır. Kapatılmamış, iyileşmemiş, hala kanayan bir yara.

Özgürlükler ülkesi diye pazarlanan Amerika'nın geldiği nokta budur.
Oglala Lakotaların şefi Luther Standing Bear şöyle demişti.

"Beyaz adamın özgürlüğü, bizim esaretimizdi."

Aradan 150 yıl geçti, Trump'ın sözleri soykırımı hatırlattı.