İşte Arif Kızılyalı'nın yazısı;

TFF Başkanı Yıldırım Demirören, -beklenmedik şekilde- istifasını verdi. Gerekçesi, aile şirketinin Türkiye’deki yasal bahis ihalesini kazanması.

Aslında geç alınmış bir karar. Olması gereken, Demirören-Scientific Games adlı oluşumun, bahis ihale mektubunu verdiği gün Yıldırım Bey’in görevi bırakmasaydı. Ama etrafındaki, “Sen ne yaparsan doğru yapıyorsun, devam et” diyenleri dinledi Demirören. Hatta Cumhuriyet başta olmak üzere birkaç gazetenin konuyla ilgili çekincelerini de önemsemedi TFF Başkanı. ‘Bunlar da hep muhalif, hep muhalif’ diye. Ana muhalafet partisi genel başkan yardımcısı Yıldırım Kaya’nın TBMM’ye yansıyan “Federasyon başkanından bahisçi olmaz” eleştirisini de dikkate almadı.

Taa ki FIFA Başkanı Infantino’ya İstanbul’daki basın toplantısında Cumhuriyet gazetesi muhabiri Canberk Adsalan, “Federasyon Başkanının şirketi bahis ihalesini kazandı, bu durum etik mi değil mi?” sorusunu sorana dek!

FIFA Başkanı, “Rahatsızım” yanıtı verip FIFA’daki tanıdıklar(!) da etik yönetmeliğinin 26. maddesini anımsatınca Demirören ‘çekildim’ demek zorunda kaldı. Yani FIFA’nın restini göze alamadı TFF Başkanı ve 3 Haziran’daki seçimli genel kurulu beklemeden görevinden ayrıldı. Yerine de başkan yardımcılarından Hüsnü Güreli getirildi. İşin garibi ise “etik davranalım” diye gerçekleşen bu istifa ve sonrasındaki atamanın, tıpkı Demirören’in bahis ihalesine girişi gibi yasal olmaması! Çünkü TFF’nin ana statüsünün 37. maddesinin 6. bendi der ki: “Yönetim Kurulu kafasına eseni değil, 1. başkan vekilini (Nihat Özdemir) Başkan atar.” Ama dinleyen kim!

Ne demiş büyüklerimiz: “Ey deve boynun neden eğri?”