Demek birike birike patlamak böyle bir şeymiş. Sosyolojinin, insandan daha uzun olan sabrının da bir sonu varmış demek ki. Yandaş kalemlerin “Erdoğan’ı ilgilendiren bir durum yok, o dört yol daha iktidarda” demelerin bakmayın. Recep beyin siyasi kariyeri açısından Özallaşmaya başladığı bir döneme girmiş bulunuyoruz. Kar topunun çığa dönüşme ihtimaliyle yavaş yavaş başka sığınaklar aranması dağılmanın da başlangıcı olabilir pekala. Tıpkı ANAP’ta olduğu gibi. İhmalden, yoksulluktan, hakaret işitmekten gına gelmiş kesimlerin tepkisi başat belirleyici olmakla beraber, AKP’den değil ama Erdoğan’dan umudunu kesmiş sermayenin tercihlerinin de sonuçta etkili olduğu kesin.
Uzun zamandır sadece Erdoğan karşıtı olup AKP’yi ikinci hedef görme yanılgısı, Erdoğan siyaseten silinse bile, bir sermaye partisi olarak AKP’nin ömrünü de uzatabilir bu arada. Sanıldığı gibi AKP eşittir Erdoğan demek değil çünkü. Farklı çıkar gruplarının egemen olduğu bir koalisyondur bu parti. Biz oligarşi deriz. Siyaset sahnesine de iktidara da bir zamanlar sıkı fıkı dost olduğu sermaye sayesinde geldiğini de unutmayalım AKP’nin. Çok belli ki gelişmelerinin önünde engel olduğu andan beridir Erdoğan karşıtı (!) kesilen kent sermayesi, Erdoğancı değildir belki ama hala dibine kadar AKP’lidir. Bakın ne diyor Güler Sabancı: “Mevcut ekonomik programa ve normalleşme adımlarına kararlılıkla devam etmeliyiz". Güler hanımın dediği, Erdoğan gitsin ama “ağzımızın tadı bozulmasın“ demek. Bu yüzden, sosyal demokratları bilmem ama sosyalistlerin AKP/Erdoğan karşıtlığında sermaye ile ortaklığı mümkün değildir.
CHP, muhalefetini AKP’ye, onun siyasal projesine, ekonomik programına yöneltebilirse gerçek bir alternatif olabilir. Tabii önce bunu istemesi gerek. Bunu yapmadan genel seçimlerde de aynı başarıyı gösterdiğinde CHP, sermayeyi Erdoğan’dan kurtarıp AKP’yle buluşturan bir işlev görmüş olur sadece. CHP’nin sınıf partisi olmadığını elbette biliyorum ama yine de emekçileri düşünüyorsa hedefi Erdoğan’dan çok AKP olmalıdır. Erdoğan’la uğraşırken AKP’yi gözardı etmemek gerekir. AKP’nin programı, projesi Güler hanımgilleri memnun ediyor çünkü.
Seçim sonuçlarının benim açından sevindirici yanları çok elbette. Recep bey, hazzetmediği parti liderlerine ön isimleriyle seslenmeyi bırakacak çünkü. Yüzdesi partisinkini hayli geçmiş bir partinin figürlerine karşı daha saygılı olmak zorunda. İkincisi, utandıran tehditlere pabuç bırakılmadığını gösterdi sonuçlar. İktidar partisinin adayını seçmezseniz hizmet gelmez gibi tehditler savururken daha dikkatli olacak genel başkan. Ülkenin babasının çiftliği olmadığını da kavrayacak.
Yenilgi sonrası yaptığı konuşma hayli sakindi. Özeleştiri vermekten söz ediyor ama bu özeleştiri asla, bir siyasi parti liderine yönelik montaj görüntüler için “ettiğim laf ayıptı“ demek olmayacak. “Dem’le, HDP ile görüştükten sonra görüşen başkalarını suçlamam yakışık almadı“ da demeyecek. Dış politikada, başdöndüren u dönüşlerinin kendisini güvenilmez kıldığını da kabul etmeyecek. “Çatlasınız da patlasanız da olacak“ cümlesi için “milletime mahcubum“ da demeyecek. Bunları söylemeyecekse Recep beyin özeleştiri dediği şey nedir acaba?
Bu kadar büyük bir fark olmasaydı, seçimi tekrarlamayacağına inanan var mıdır peki? Sonuçlarını beğendiremedik diye iki defa ülkeyi seçime götürdüğünü unutmuş olamayız herhalde. Her seçimde hadi bakanları neyse de valisiydi, kaymakamıydı, jandarma komutanıydı tümünü parti elemanı olarak kullanıp “rakibine“ çullandığını kimse görmüyormuşçasına “seçimler gayet demokratik geçmiştir“ diyebilen birinden ne tür özeleştiri geleceğini gerçekten merak ediyorum.
CHP iktidarı kazansa da ülkede ciddi bir rejim sorunu olduğu gerçeğini değiştirmez bu. Üretim ekonomisine geçilmeden, üretim eşit paylaştırılmadan bir ülkenin düzlüğe çıkması zor. Üretimin eşit dağıtımından Güler hanıma bir söz edin, bakalım ne diyecek?
Tabii ki, Erdoğan’ın geriletilmesi büyük önem taşıyor benim için de. AKP şımarıklığına, kibrine takoz koymanın neresi kötü? Çok sevindik ama bu henüz bir “zafer“ değil.
Asıl zafer AKP’ye benzememektir bu arada.
Göreceğiz.
