Tarım işçisinin kızı: Babam işsiz kalınca telefonunu sattı, derse katılamadım
Bir yıldır işsiz olan Baba Halil Y., işsiz kalınca tarım işçiliği için ailesi ile birlikte Adana'ya gitti. Çocukları tarlada çalıştıkları, internete erişimleri ve cihazları olmadığı için eğitim alamıyor. Halil Y. İstanbul'da bir tersanede çalışırken pandemi sebebiyle işsiz kalınca tarımla uğraşmaya başlamış.
Evrensel'den Volkan Pekal'ın haberine göre, aile boyu tarımla uğraşan ailenin çocukları tarım işçiliği yapıyor ve ev içi işlerde çalışıyor. Çocukların tamamı okullara kayıtlılar fakat internet ve cihaza erişimleri olmaması sebebiyle eğitimlerine devam edemiyorlar.
Tarlada çalışan çocuklardan M.Y. “Sınıfta çarpmayı tek ben biliyorum” diyor fakat babası telefonunu sattığı için derslere giremiyor ve çocuklar da ev içi işlerde ve tarla işlerinde çalışıyor. M.Y., şöyle konuşuyor:
Babam iş bulamadı, telefonunu sattı. Ben de canlı derse giremiyorum. Okulumu arkadaşlarımı özlüyorum. 4’üncü sınıfa gittiğim için bize tablet vermiyorlar. Sınıfta çarpmayı tek ben biliyorum. Ders öğrenmek isterdim, okuma yazmam zayıflıyor ve okumazsam sonra cahil olabilirim. Cahil olmamak için okula gitmek isterdim. Tarlada çalışıyorum. Söküm yapıyoruz, kesim yapıyoruz, dolum ve dikiş yapıyoruz. Burada derse girmiyorum. Buradan 5 ay sonra gideceğiz ya. Şanlıurfa’da gireceğim.
Baba Halil Y., ise iş aradığını söyleyerek şu ifadeleri kullanıyor:
Pandemiden dolayı orada işimiz kapandığı için mecburen buraya gelmeye başladık. İş bulamadığım için tam 1 yıl işsiz kaldım. Mecburiyetten soğana gelmeye başladık. Kızım da canlı derse giriyordu. Ona da şimdi giremiyor. Telefonu da sattım. Mecburen sattım ne yapalım? Çok zeki dersleri çok iyi. Okutmak istiyorum ama bu hastalıktan dolayı zorlanmaya başladık. Başka bir çare yok” dedi. O sırada yanı başındaki 1 yaşındaki çocuğunu gösteren Yalçın, “Çocuklarımın hepsi küçük. Bu 1 yaşında güneşin altında, tarlada. 2 gün önce hastaneye götürdüm. Hâlâ da hasta başka ne yapabiliriz ki? Bir destek görmedik ki.
Ağlayınca çocuk, anne Nurcan Y’ye geçiyor. Bir yandan çalışırken bir yandan da çocuklarla ilgilenmeye çalışan Nurcan Y, eşinin İŞKUR’a çok başvuru yaptığını ancak bir dönüş olmadığını söyledi. Yardım başvurularının da yanıtsız kaldığını anlatan Nurcan Y, “Bize dönüş yapmıyorlar, ‘Erzak vereceğiz’ diyorlar, bir türlü dönüş yapmıyorlar. Mecburen memleketimizi bırakıp, çocuklarımızı alıp buraya geldik. Çocuklarımız okulundan oldu. Tablet dağıtımı yaptılar ama bizimkiler alamadı. Biz de bilmiyoruz. İki tanenin dersi iyi. Biz de yardım istiyoruz, iş istiyoruz.
