Bu elmas milyonlarca yıl boyunca bilgi saklayabilir

Dayanıklı taşlar milyonlarca yıl boyunca veri depolama ortamı görevi görebilir. Bilim insanları, devasa miktardaki bilgiyi milyonlarca yıl boyunca saklayabilen küçük bir disk oluşturdular. SSD sürücülerin ve flash sürücülerin geliştiricileri bunu daha önce hayal bile edemedi.

OLAĞANÜSTÜ GÜVENİLİRLİK

Hefei Bilim ve Teknoloji Üniversitesinden (Çin) bilim adamları, elması ultra yüksek yoğunluklu bir depolama ortamına dönüştürdüler. Araştırmacılar değerli taşın santimetreküp başına 1,85 TB bilgi depolayabildiğini iddia ediyor. Bu sadece bir teori değil; bilim adamları elmasta böyle bir depolama yoğunluğuna ulaşmayı başardıklarını garanti ediyorlar.

Başarıya özellikle kayıt yoğunluğu açısından bakarsak, modern sabit disklerin santimetre küp başına yaklaşık 1 TB veri depolayabildiği göz önüne alındığında, bu o kadar da dikkat çekici değil. Elmas taşıyıcının güvenilirliği çok daha değerlidir.

Elmasların kendileri gezegendeki en güçlü malzemelerden bazılarıdır, bu nedenle sabit diskler gibi bir metre yükseklikten basit bir düşüşle hasar görmeleri pek olası değildir. Ayrıca elmasların servis ömrü, sabit disklerden açıkça daha yüksektir. Nature Photonics dergisindeki bir yayının yazarlarına göre, Çinli bilim adamlarının icadı, verilerin "milyonlarca yıl" saklanmasına olanak tanıyacak.

Elmaslar, herhangi bir modern elektronikten farklı olarak, suyun ve yüksek sıcaklıkların (makul sınırlar dahilinde) etkilerine karşı "bağışıklıdır" bunlar üzerinde çok az etkisi vardır. Araştırmacılar, mücevherde kaydedilen bilgilerin, 100 yıl boyunca sürekli olarak 200 santigrat dereceye kadar ısıtılsa bile bozulmadan kalacağını iddia ediyor.

ULTRA HIZLI LAZERLERLE YAZMA VE OKUMA

Ayrıca "elmas flash bellek", verilerin yüksek hızda yazılmasına ve aynı hızla geri kopyalanmasına olanak tanır. Bilim adamlarına göre yüksek hızlı veri okuma %99'un üzerinde doğrulukla gerçekleştiriliyor.

Elmas ortamından veri yazmak ve okumak için 200 femtosaniye (fs) darbe süresine sahip özel ultra hızlı lazerler kullanılır. Lazer darbeleri kullanılarak bilgi, kelimenin tam anlamıyla değerli taşın atomik yapısına kodlanır.

Lazerler, karbon atomlarını elmas kristal kafesinden dışarı atar ve yerlerinde "boşluklar", yani kristal yapıdaki boş alanlar bırakır. Bu boş pozisyonlar bilgi depolamak için yapı taşları görevi görür.

Kristal kafesin belirli bir bölgesindeki boşlukların yoğunluğu, farklı veri değerlerini temsil eden parlaklığını belirler. Araştırmacılar bu boş pozisyonların yapısını dikkatli bir şekilde kontrol ederek verileri elmasın içine kodluyor.

Elmas depolama sisteminin olanaklarını göstermek için bilim adamları, sinematografide öncü olarak kabul edilen Edward Muybridge'in ünlü "Dörtnala Giden Atlar" (1878) fotoğraf serisini kodladılar. Her bir çerçeve pırlantanın içinde yaklaşık 90×70 mikron karelik bir yer kaplar. Bilim adamları daha sonra görüntüleri okudular ve her pikselin parlaklığını elmastaki belirli alanların parlaklık seviyeleriyle eşleştirdiler.

ZORLUKLAR

Şu anda Çinli uzmanlar tarafından geliştirilen elmasta veri depolama teknolojisi ticarileşmeden çok uzak. Bunun ana nedeni, bir dizi farklı cihazdan oluşan kayıt ve okuma ekipmanının yüksek maliyeti ve hacmidir.

Ancak araştırmacılar gelecekteki ilerlemelerin teknolojinin minyatürleştirilmesine yol açabileceği ve onu daha erişilebilir ve ucuz hale getirebileceği konusunda iyimser. Yazarlar, elmas bazlı depolama teknolojisinin özellikle uzun vadeli veri saklamaya öncelik veren kuruluşlar için cazip olduğunu vurguluyor.

Bu teknolojiyi ilk benimseyenler, genellikle değerli tarihi ve bilimsel verilerle çalışan devlet kurumları, araştırma enstitüleri ve kütüphaneler olabilir.

Bilim adamları uzun süredir elmasları veri depolama cihazları olarak görüyorlardı; örneğin 2016'da. New York City College'dan araştırmacılar, elması ultra yoğun veri depolama platformu olarak kullanmaya yönelik uygulanabilir bir konsepti ilk kez ortaya koyduklarını duyurdu.

Bulut sağlayıcı Amazon Web Services gibi özel şirketlerin yanı sıra Rus ve Japon bilim insanları da bu alanda çalışıyor. Bazı araştırmacılar elmasın yarı iletken özelliklerine odaklanmaktadır.