Canım arşiv. Hiçbir şeyi unutmuyor.
Erdoğan’ın Eylül 2022’de söylediklerini mesela:
“Bay Kemal’e diyorum ki; artık kaçak güreşmeyi bırak. Artık ipe un sermekten, sürekli bahane üretmekten, lafla peynir gemisini yürütmeye çalışmaktan vazgeç. Havaya bakıp ıslık çalarak etrafta gezinmekte bu iş olmaz.”
Deyimler, teşbihler gırla.
Peki dert ne?
Konuşmanın devamı anlatacak:
“Adaylık meselesini daha fazla geçiştiremezsin. Seçim tarihi belli olsun diyorsun. İşte söylüyorum, seçim önümüzdeki yıl haziran ayının ortasında yapılacak. Kaçacak yerin yok Bay Kemal. Yüreğin yetiyorsa bugünden tezi yok ya adaylığını açıkla ya da adayını açıkla.”
Dikkatinizi çekerim: Erdoğan bu konuşmayı Eylül 2022’de yapıyor. Yani seçimden dokuz ay önce. Bir ısrar, bir hücum.
Hatırlayın Saray’ın tüm köşecileri de sıraya girmişti: Hadi açıkla.. Hadi açıkla..

*. *. *

Şimdi ne oluyor peki! Yerel seçime sadece üç buçuk ay var. AKP’nin “büyük elma”sı İstanbul için, bırakın açıklamayı, kafalar karmakarışık.
Murat Kurum mu, Tevfik Göksu mu yoksa sürpriz bir isim mi?
Erdoğan’ın gönlünden kim geçiyor? Teşkilat kimi istiyor? Anketler ne diyor?
Sadece İstanbul değil elbette.. Ama özellikle İstanbul, sıkıntının boyutunu ele veriyor. İmamoğlu’nu yenebilecek biri isim bulunamıyor.
Muhalefet kibar. Erdoğan’ın yaptığını yapıp bastırmıyor.
Saray’ın önüne gidip TAYYİP PABUCU YARIM ÇIK DIŞARI OYNAYALIM diye bağırabilir. Bağırmıyor.
Hoş bağırsa da duyan olur mu bilmem. Zira yalanlanmayan kulis notlarına bakılırsa ADAY TESPİT MASASI o kadar gürültülü ki kendi seslerini duysalar mucize!

*. *. *
Henüz bir programım varken havayı koklayıp canlı yayında şöyle bir ihtimalden söz etmiştim:
“İstanbul’da AKP’nin her kesimden oy alabileceği tek bir isim var. Selçuk Bayraktar. Ne de olsa ana muhalefetin bile tebrik ve takdirlerini aldı. Dolayısıyla Erdoğan’ın onu aday göstermesi sürpriz olmaz.”
Sürpriz olmadı. Yine yalanlanmayan kulis notlarına göre Erdoğan masaya onun ismini koydu.
Ama.. Kabul ettiremedi.
Bakın burası çok önemli!!
Reis, özellikle gücünü teşkilattan alan kurmay heyetine küçük damadı kabul ettiremedi.
Yazılıp anlatılanlara göre, asıl itiraz nedeni “damat” oluşuydu zaten.
İkinci bir damadın, hem de çok etkili bir yerde siyasete soyunmasına “aile iktidarı mı isteniyor” diye karşı çıkılmıştı.
Osmanlı’nın tam da böyle bir yapı olduğunu hatırlatsak mı acaba? Bir yanda zır cehaletle Osmanlı övgüsü yapıp, sonra Selçuk Bayraktar’a karşı çıkanlar için “oksimoron” diye bir tanım var biliyorsunuz. Hani “kuru yağmur” örneğiyle anlatılan..

*. *. *

Literatürde henüz oksimoron için verilen onca örnek arasında yok. Ama ben bir tane ekleyebilirim: “Yüksek faiz.. Yüksek kur.. Yüksek enflasyon.. Ve güçlü ekonomi.”
Arada inandırmayı denemiyor değiller. Ne var ki EN REİSÇİ BİLE GÜLMEDEN (HATTA SÖVMEDEN) DİNLEYEMİYOR.
Gücünü sonsuz zanneden, önemli bir kesimin de hala öyle zannettiği bir isimden söz ediyoruz.
Ne İsrail / Gazze bilmecesi..
Ne “bir gece ansızın geliriz” dedikten sonra “bir maniniz yoksa sabah kahvesi içmeye geleceğiz” diye revize edilen Yunanistan politikası..
Ne habire birer yıl ötelenen “tek haneli enflasyon” masalı..
İktidarın hiçbir programı / projesi / söylemi dikiş tutmuyor.
En fazla yapabildikleri; hiçbir gücü, güvencesi olmayan gazetecileri, hukukçuları, insan hakları savunucularını ezmek.
Bir de İyi Parti ile oynamak!

*. *. *

Elbette bugünden yarına hayatımızdan çekip gitmeyecekler.
Ama böyle eriyerek.. Eridikçe gülünç halleri daha net görünerek.. Ve hatta “LANET OLSUN ŞU UCUBE SİSTEMİ BAŞIMA SARANLARA” diyerek..
Bir gün mutlaka gidecekler.
Ancak..
Önce şu İstanbul adaylarını bir görsek. Şöyle ağız tadıyla güzel güzel bir yensek.
Mayıs’ta üzüldüğümüze Mart’ta sevinsek!
NOT: BENİM İSTANBUL’DA AKP ADAYIM TEVFİK GÖKSU. NEDENİNİ SÖYLEMEYE HERHALDE GEREK YOKTUR DEĞİL Mİ!