NTV'de yer alan habere göre, Amerikan Uzay ve Havacılık Dairesi (NASA), 1980'lerde Voyager 2'nin Uranüs'e yakın geçişlerinden elde edilen verileri yeniden analiz ettikten ve gezegenin en büyük beş buzlu uydusunda su belirtileri aramak için bilgisayar modellemesini kullandı.

Alanındaki ilk çalışma

Söz konusu çalışma, Uranüs’ün uyduları Ariel, Umbriel, Titania, Oberon ve Miranda'da iç yapı ve yapının nasıl geliştiğini belirleyen ilk araştırma olarak kayıtlara geçti.

Uranüs’ün dört uydusunda okyanus çekirdeği bulundu

Araştırmacılar, Uranüs’ün dört uydusunda okyanus çekirdeği buldu. Güney Kaliforniya'daki Jet Propulsion Laboratuvarı'ndan araştırmacılar, bu su kütlelerinin her birinin onlarca kilometre derinliğinde olacak kadar geniş olabileceğini ortaya koydu.

Bununla birlikte bilim insanları, Ariel, Umbriel, Titania ve Oberon'un bir okyanusu barındırmak için gerekli olan iç ısıyı muhafaza edecek kadar yalıtılmış olduğunu belirledi.

İki uyduda ısı kaynakları bulundu

Bilim insanları, Titania ve Oberon'da bu okyanusların potansiyel olarak dünya dışı yaşamı destekleyecek kadar sıcak olabileceğini söyledi. Bu teori ayrıca uyduların kayalık mantolarında sıcak sıvı salan ve bir okyanusun sıcak bir ortamı korumasına yardımcı olabilecek bir ısı kaynağının keşfedilmesiyle desteklendi.

Diğer taraftan, Uranüs'ün etrafında dönen en az 27 uydusu bulunuyor. En büyük dördü bin 160 km genişliğindeki Ariel'den bin 580 km çapındaki Titania'ya kadar uzanıyor.

Uzmanlar, boyutu göz önüne alındığında, radyoaktif bozunmanın yarattığı sıcaklık nedeniyle ikincisinin büyük olasılıkla iç ısıyı koruyacağına uzun zamandır inanıyorlar.

Dünya'da gezegenimizin verdiği ısının yüzde 50'si uranyum ve toryum gibi elementlerin radyoaktif bozunması tarafından üretiliyor.

Uranüs'ün diğer büyük uydularının, bir yeraltı okyanusunun donmasını önlemek için gereken ısıyı muhafaza edemeyecek kadar küçük olduğu düşünülüyordu, ancak yeni araştırma bu düşünceye meydan okudu.