Cumhuriyet'le doğan onunla yaşayan efsane: ALTINORDU

Büyük Önder Mustafa Kemâl Atatürk, Milli Mücadele/Kurtuluş Savaşı sonrası 29 Ekim 1923’te yol arkadaşlarıyla Türkiye Cumhuriyeti’ni kurar.

Genç Cumhuriyet, devrimlerini gerçekleştirmeye başlar bir bir.

Savaş nedeniyle birçok spor faaliyeti de durmuştur.

"Sarı Paşa'’nın talimatıyla yeniden canlanmaya başlar. İzmir’de de Karşıyaka, Altay, Altınay, Sakarya kulüpleri yeniden harekete geçmiştir.

Aynı basın tribününde yan yana görev yapmaktan bugün de büyük onur duyduğum Spor Yazarı Altınordu Tarihçisi Aydın Sevgel (Mekânı cennet, gönüllerdir) “kuruluşu” uzun yıllar önce bana anlatırken (kulübün

resmi sitesinde de aynı bilgiler mevcuttur) şunları ifade ederdi;

“Her semtin spor kulübü vardı. Basmane-Tilkilik-Dönertaş-Namazgâh’ta takım yoktu. Kuvayı Milliyeci Süleyman Ferit Bey Eczacıbaşı, İkiçeşmelikli’ydi.

Sporu çok seven -özellikle futbolu- yol arkadaşları Şerafettin, Kemal Kamil Aktaş, Edip Berkant, Sermet, Ali Rıza, Muallim Mehmet Rıza, Doktorlar Ethem ve Ali, Katip Selami, Rıza. Mustafa (Balöz), Hüseyin (Yurdakul) ve Mehmet Hancıoğlu (Hoca Mehmet) ile biraraya geldi.

Haftalarca toplantı üzerine toplantı yaptılar, çok düşündüler isim konusunda.

Kurtuluş Savaşı şehitlerinin kanından Kırmızı’yı, mücadele gücünü temsilen çeliğin renginden de Lacivert’i alarak Altınordu’yu kurdular.

İsim babası ve bir numaralı kurucu da Süleyman Ferit Bey’dir.

Ferit Bey ki, İzmir’de ne kadar garip gureba varsa onların da babasıydı!

İzmir’de Kızılay ve Milli Kütüphane’nin de kurucularındandı.

Cumhuriyet’in bakanlarından ve İzmir eski belediye başkanlarından

Behçet Uz’a göre de bir uygarlık savaşçısydı!’’

Altınordu; Cumhuriyetin İlk Kulübü’dür!

Tarihtir!..

Cumhuriyetle doğmuştur, onunla da yaşayandır!

Karşıyaka, Altay, Göztepe, İzmirspor, Bucaspor, Yeşilova’sıyla

Mustafa Kemâl Paşa’nın “Güzel İzmir’’idir!

İzmir Marşı’ndaki ‘’Dağlarda Açan Çiçek’’tir.

Dalga dalga aydınlık olup karanlığın üstüne yürüyen

Kırmızı-Lacivert formayı kuşanmışların…

Efe ruhlu yiğitlerin armadasıdır.

Kırılsa da kanadımız/Asiye çıksa da adımız/

Duyan duysun bilen bilsin/Böyledir bizim

Altınordu sevdamız’’ı haykıran yığınların

efsanesidir!

Her zaman olduğu gibi, günümüzde de; rakibe saygıdır, centilmenliktir!

“İyi Birey İyi Vatandaş İyi Futbolcu” dur!

“Il Postino” isimli filmde İtalyan postacı Mario’nun sürgündeki Şilili ünlü şair Pablo Neruda’ya söylediği bir replik vardır.

Şöyledir; “Şiir yazana değil, ihtiyacı olana aittir!”

Ben de burada şiire sığınıyorum, Okan Yüksel Ustam’ın inci dizeli “Altınordu”suna!;

“Güneş İzmir’in orta yerine iniyor..

Kekiklerin kokusunda, çılgın bir yağmur

özleminde kuşların şarkısını dinliyor..

Delikanlılık günlerimin Dönertaş’ına dönüyorum..

Gençliğimin ateş böceği..

Dağda yakılmış ateşi Altınordu’yu düşlüyorum.

Hasretliklerin ve İzmir futbol tarihi yazıldığında..

Kırmızı güller gibi yüreklere saplanacak

Altınordu sevgisini yaşıyorum..

Basmane, Dönertaş, Tilkilik, Agora,

Mezarlıkbaşı sokaklarında Şeytanlar’ı arıyorum.

Böyle sevmeler lacivert düşlerde var destanı, Eczacıbaşılar’ın, Tanıklar’ın,

Afyonlular’ın, Kibarlar’ın, Alyanaklar’ın, Ertanlar’ın, Sakaoğlular’ın, Öztürkler’in, Baliçler’in, Sevgeller’in ve nice yiğitlerin Altınordu’su için yazılmıştır sanki.