Bugün bize ölmek yasak

Bugün özgürlüğün geldiği gün. Bugün bize ölmek yasak…

Romada mühendisler yaptıkları köprü açılırken altında durmak zorundalardı. Köprüyü iyi yapamazsan, öldün gitti.

Bizde ise muhalefet liderleri, bırakın köprüyü, seçimi kaybettikleri sandıkların bile altında durmadılar.

Arabayı kullanan kişi birine çarpıp ölümüne neden olursa, sorumlu tutulur. Kazazede yerde ölümle pençeleşirken, yanından geçip giden onlarca kişi de, o ölümden aynı derecede sorumludur ancak kimse onları suçlamaz.

Çoğumuz yıllarca bunu yaptık. Can çekişen hastanın yanından geçip gittik, kendi işimize gücümüze baktık.

Ringelmann deneyinde, faytonu çeken atların farklı ölçüde güç kullandıkları tespit edilmişti.

Aynı deney insanlar üzerinde yapılınca, yine benzer sonuçlar çıktı. Birlikte halat çeken 2 kişi, güçlerinin yüzde 93’ünü, 3 kişi yüzde 85’ini, 8 kişi ise yüzde 49’unu kullanıyordu. Bu durum, sorumluluğun dağıtılması ve sosyal aylaklaşma olarak adlandırıldı.

Yıllarca o halatı çekiyormuş gibi yapan sekiz kişiden biri biz olduk.

Karşımızdakilerse bunu hayat memat mücadelesi yapıp, tüm güçleriyle asıldılar.

Aradan geçen yıllarda, karşı taraftakiler hırsızlığa, yolsuzluğa, ahlaksızlığa batmış bir düzenin parçası olduklarını görüp, halata güç vermeyi yavaş yavaş bıraktılar.

Biz yine gücümüzü tam veremedik.

Ta ki, Yalova’nın köyünden, bir kamyon şoförünün oğlu Öğretmen Muharrem İnce çıkıp bizi silkeleyene dek.

Seçimleri kazanacağımıza tüm kalbimizle inanıyoruz.

Ancak heyecanımız bu seçimi kazanmaktan ya da kaybetmekten mütevellit değil.

Artık bu rüzgarın önünde kimse duramaz. Biz bu seçimi kaybetsek bile, mücadeleyi kazandık.

En önemlisi de bunu biliyoruz, inanıyoruz. Halatlara tüm gücümüzle asılıyoruz.

Biz artık, 19 Mayıs’ta Bandırma Vapuru’ndan inenler gibiyiz.

Gözünü kırpmadan darağacına giden Denizler gibiyiz.

Gezi sabahına uyanan Ali İsmailler, Abdocanlar gibiyiz.

Bugünü on yıllar sonra çocuklarımıza anlatacağız.

Bugün özgürlüğün geldiği gün*.

Bugün bize ölmek yasak…