Fenerbahçe bu gece Almanların “At Çiftliği”ni bastı. Stuttgart, adını Orta Çağ’da soyluların at yetiştirdiği çiftliklerden alır: Stuotgarten.
Ama sahada koşanlar Alman tayları değil, sarı-lacivert kanaryalardı.
Maçın başında dizginleri ele aldılar; usta bir at terbiyecisi gibi oyunu yönlendirdiler, sahayı bir hara gibi sürdüler. Fenerbahçe bir Avrupa maçında oynanması gerektiği gibi oynadı: önce savunmayı sağlam tuttu, sonra yardımlaşmayı öne çıkardı. Panik yoktu, kibir yoktu; sadece sakin bir özgüven vardı. Alman disipliniyle Türk zekâsı birleşince ortaya tam anlamıyla bir “Avrupa takımı” çıktı.
Maçın tek golü Kerem’in penaltısından geldi. Ancak Danimarkalı hakem olmasa fark çoktan açılmıştı. Hakem, Alvarez'i adeta “hadım etmeye” çalışan Khannouss’u sarı kartla ödüllendirdi. Oysa bu pozisyon düpedüz kırmızıydı; gösterse, Stuttgart 70 dakika 10 kişi kalacaktı. Ardından gole giden En Neysri’ye yapılan net faulü görmezden geldi, üstüne bir de faulü ona verdi. Bu iki karar sadece hata değil, vicdan ihlaliydi.
Yeteneksizliğin sınırlarını zorlayan hakem, önce Fenerbahçe’ye, sonra Stuttgart’a iki hatalı penaltı çaldı; ikisi de VAR’dan döndü. Takdir haklarını ise çoğunlukla rakipten yana kullandı.
Fenerbahçe’nin bu hakeme rağmen bu maçı kazanması büyük başarıdır.
Evet, ahım şahım oynamadılar; ama aklını, enerjisini ve ruhunu sahaya koyan bir takım vardı.
Skriniar yine çelik duvardı, İsmail orta sahada dinamo gibi çalıştı. Asensio zekâsını konuşturdu, En Neysri ise gol atmasa da yaptığı ön alan baskısıyla rakibe hata üstüne hata yaptırdı.
Diğerleri de çok çalışkandı.
Sonunda hak edilmiş bir zafere imza attılar.
Bu galibiyetle Fenerbahçe Avrupa Ligi’nde puanını 6’ya yükseltti.
Ve en önemlisi özgüvenini kazandı.
Bu yol doğru yol.
Bu inanç, bu istek ve takımdaki bu yardımlaşma başarı getirir.