S.A. 19 yaşındaydı. Bitlis'in Yolalan Köyünde yaşıyordu. Köyün ağır işleri nedeniyle her gün yorgun düşünüyordu. Bıkıp, usanmıştı. Artık çalışmak istemiyordu. Hayırlı bir kısmet gelse de bu işlerden kurtulsam diye düşünüyordu. Tüm yaşıtları evlenmiş çoluk çocuğa karışmıştı. Ancak kafasındaki kısmet köyden biri değildi. Çünkü köyden biriyle evlenmesi halinde kaderinin değişmeyeceğini biliyordu. Tek değişen çatısı farklı dört duvar olacaktı.
KÖYE GELEN ÖĞRETMENE AŞIK OLDU
S.A. yine bir yaz günü geleceğine ilişkin evlerinin avlusunda hayaller kurarken elinde valiz olan bir genç yaklaştı. S.A. heyecanlanmıştı. Çünkü gelen genç boylu poslu oldukça heybetli biriydi. Ela gözleri uzaktan dahi ışıl ışıl parlıyordu. Genç avluya vardığında S.A.'ya baktı. O da etkilenmişti S.A.'nın bakışlarından. Ancak bir anda silkelenip kendine geldi. "Muhtarın evini arıyorum" şeklinde cümleler döküldü ağzından. S.A. ise, "Burası. Ancak babam evde değil. Kahveye gitti. İsterseniz oturun. Ben kardeşimle haber yollayayım" dedi. Valizli genç, "Peki" dedi. Yol yürürken yorulmuştu. S.A. hemen bir ayran yaptı ve ikram etti.
KÖYDEN KURTULUŞ BİLETİNİ BULMUŞTU
Babası geldiğinde ise öğrendi ki valizli genç köye yeni atanan Ahmet öğretmendi. S.A. aşırı mutlu olmuştu. Çünkü beğendiği adam hem evlerinin yanı başındaki okulda çalışacaktı hem de bir gün o köyden kurtuluş biletiydi. S.A. ve öğretmen Ahmet arasında bir avluda başlayan muhabbet derin bir aşka dönüştü. Bir süre sonra ise Ahmet öğretmen ile S.A. evlendi. Bu sürede yıllar geçmişti. Ahmet öğretmenin tayini Diyarbakır'a çıktı. S.A. içinde köyden ayrılma vaktiydi.
YILANLA AVLUDA TANIŞTI
Diyarbakır'a yerleşen ve hamile kalan S.A. burada ikiz bebeklerini dünyaya getirdi. Yaz gelmişti ve Diyarbakır çok sıcaktı. S.A. bebeklerini de alarak yazı geçirmek için köyüne gitti. Köyde günler çok güzel geçirdi. S.A. bir gün avluyu yıkarken yeşil bir yılanın kendisine baktığını gördü. Hiç korkmadı. Alışkındı yılanlara. Ancak bu yılan S.A.'dan sevgi bekler gibi bakıyordu. Her avlu yıkandığında gelip S.A.'ya bakıyordu. S.A. karar vermişti. Bu yılanı alıp evcilleştirecekti. Yılanı aldı ve ailesinin tüm uyarılarına kulağını tıkayarak bakmaya başladı.
EŞİ YILANI GÖRÜNCE DELİYE DÖNDÜ
Yılanla beraber Diyarbakır'a geri döndü. Ahmet yılanı görünce çok öfkelendi. Yılanı hemen doğaya bırakmayı istedi. Ancak S.A. buna direndi. Yılan yüzünden S.A. ile Ahmet her gün kavga etmeye başlamıştı. S.A. artık yatağında dahi yatmıyordu. Salonda kanepede yatarken yılanı da yanına alıyordu. Ahmet bu duruma daha da öfkelenmişti. Bir gün yılanı habersiz alıp doğaya bıraktı. Artık kurtulmuştu. Gönül rahatlığıyla işe gitti. Ancak akşam döndüğünde şok geçirdi. Çünkü yılan evdeydi. S.A. uyanıp yılanı göremediğinde deli olmuştu. Ancak onu aramak için dışarı çıkacakken yılanı kapının önünde görmüştü. Yılan geri dönmüştü.
YILAN SONLARI OLDU
Ahmet öfkeyle, "Bu yılan sonumuz olacak" diye bağırdı. "Aileni arayacağım gelip seni alsınlar. Bitsin bu evlilik" dedi. S.A. eşinin dediklerini ciddiye almadı. Düşüp uyudu. Ahmet'te uyumuştu. S.A. sabah uyanıp yatak odasına gittiğinde yılanını Ahmet'in boynunda gördü. Yılan Ahmet'i öldürmüştü. Gerçekten S.A.'nın yılanı bu evliliğin sonu olmuştu.