"Dondurma standına kaydoldum çünkü eğlenceli görünüyordu ve öyleydi de. İnsanların dondurmayı ne kadar sevdiğini görmek güzel. Ama gün içinde, küçük çocuklu ebeveynlerin sıklıkla sahip olduğu pek de mutlu edici olmayan bir alışkanlığı hatırlattı bana; basit bir ikramı, çoğu zaman gözyaşlarıyla sonuçlanan içsel ikilemlerle dolu bir acıya dönüştürme alışkanlığı. Bu, çocuklarına çok fazla seçenek sundukları ve bunun iyi ebeveynliğin bir işareti olduğuna inandıkları için oluyor," diye yazıyor bir köşe yazısının başında.
Senaryo aşağı yukarı şöyle: Zeki ve empati yeteneği olan bir ebeveyn altı yaşından küçük konuşkan çocuğuyla eve geliyor. "Tamam, " diyor ebeveyn cömertçe hediye sunan birinin gülümsemesiyle, "işte ellerinde olanlar " Sonra seçenekleri sıralıyor, bir çocuğu tamamen şaşırtmaya yetecek kadar… ve ardından kararsızlık başlaması kaçımılmaz. Ebeveyn çocuğun karar vermesini teşvik ederken arkalarında yoğun ve sabırsız bir sıra oluşur.
Çocuk bir lezzeti seçer, hemen pişman olur ve duygusal bir kriz yaşar: "Ya diğeri daha iyi olsaydı?"
KİMLİĞİMİZ RAFLARDAN SEÇTİKLERİMİZ İLE BELİRLENMEMELİ
Hepimiz kabul edebiliriz ki, günümüzde her şeyin fazlası var. Kapitalizm çok uzun süre ve çok hızlı bir şekilde kontrolden çıktı, yenilikler çarpıtıldı ve bugün çoğunlukla miktarını takip edemediğimiz yeniden paketlenmiş çöpler satılıyor. Süpermarketler korkunç bir hal aldı. Eczanedeki güneş kremi duvarı, on saniyeden fazla durduğunuzda sizi felç edebilir.
Bu bir zevk veya züppelik meselesi değil. Hepimizin organik ve doğal olanı satın almamız gerektiğini söylemiyoruz ama bu kafa karıştırıcıdır, özellikle de beş yaşındaysanız ve yetişkinler sizden tüm bu şeyler arasından seçim yapabilmeniz için minnettar olmanızı bekliyorsa.
ÇOCUKLARIMIZA ÇOĞU ZAMAN SAHİP OLMADIĞIMIZ ŞEYLERİ VERMEYE ÇALIŞIRIZ
Çocuğunuzun kimliğini, ürünler arasından seçim yaparak bulacağını düşünmek, tablette oyun oynayarak daha zeki olacağına inanmak gibidir. Hiç kimsenin ürünler arasında nasıl seçim yapacağını denemesine gerek yok. Bunu herkes bilir. Özellikle günümüzde çok daha zor olan şey, bundan gerçek anlamda keyif almayı öğrenmektir. Haz nasıl hissedilir. İşte çocukların gerçekten yardıma ihtiyaç duyduğu nokta burası.
Ebeveyn olarak yaptığımız şeylerin çoğu kendimiz içindir. Çocuklarımıza çoğu zaman sahip olmadığımız şeyleri vermeye çalışırız. Eğer yoksulluk içinde büyüdüyseniz çocuklarınıza birçok seçenek sunmak gerçek bir tatmin kaynağı olabilir. Biz de onlara bunu sağlamak için çalışıyoruz. Ama biz çoğu zaman maalesef arzularımızı, henüz anlayamayacak kadar küçük yaşta olanlara yansıtıyoruz.