Galatasaray için Samsunspor maçı kritik bir virajdı. Son haftalardaki kayıp puanlar, Union karşısındaki tatsız yenilgi ve Kadıköy’de son dakikada yenen gol, tribünlerde biriken endişeyi artırmıştı.
Bu zorlu karşılaşmada verilecek reaksiyon, sadece puan tablosu için değil, yeniden güven tazelemek adına da büyük önem taşıyordu.
Çok zorlansalar da bu virajı üç gol, üç puanla geçmeyi başardılar.
Beş gollü maçın hikayesi çok ilginçti.
Galatasaray maça öyle bir tempo ve üstünlükle başladı ki, güçlü rakibini adeta kroke olmuş bir boksör gibi salladı. Özellikle Leroy Sane… Adı Fransızca “kral” anlamına gelse de, o bu maçta hem krallığını hem de Senegal köklerinin taşıdığı o doğal ritmi sahaya taşıdı. Son haftalarda yükselen formunu bu kez adeta Almanya günlerini hatırlatan bir özgüvenle yansıttı. Attığı nefis gol bir yana, Osimhen’e yaptığı asist hem oyun zekâsının hem de tekniğinin göstergesiydi.
İkinci yarıda Samsunspor sanki uykudan kalkıp gücünü hatırladı. Sahanın ritmi bir anda tersine döndü. İlk yarının ürkek konuğu değil, baskısını dalga dalga büyüten bir Karadeniz takımı vardı artık. Galatasaray geri çekildikçe kırmızı-beyazlıların cesareti arttı ve bu yükselen akım, Musaba’nın dokunuşuyla gole dönüşüp maçın tansiyonunu yükseltti.
Dakikalar ilerledikçe Galatasaray'da özellikle orta sahada yorgunluk gözle görünür şekilde ortaya çıktı. Bundan yararlanan Samsunspor baskısını daha da artırdı ve son dakikalarda ilk golü asistini yapan Emre plase bir vuruşla beraberliği sağladı.
Ama uzatma dakikalarında sahneye yine o çıktı. Osimhen, sanki yerçekimiyle kısa bir pazarlık yapmış gibi yükseldi ve bir panter çevikliğiyle havada dönerek müthiş bir rövaşata bıraktı ağlara. O an, tribünlerin nefesi kesildi; Galatasaray’ın kaderi bir kez daha onun omzuna yaslandı.
3-2'lik galibiyet Galatasaray'a Monaco maçı öncesi büyük moral oldu.
Sane ve Osimhen'in yükselen form grafikleri Sarı Kırmızılılar adına sevindirici.
Samsunspor ise ilk yarıdaki silik futbolun bedelini ödedi.