Her seçimin kendine özgü bir kimliği vardır. O seçime özel bir duygu, özel bir psikoloji, özel bir ruh…
Önümüzdeki yerel seçimin ruhu/psikolojisi/duygusu ne olacak dersiniz?
Acaba ‘Bu çok uzun sürmüş ve aşırı güçlenmiş iktidarı sınırlandıralım’ duygusuyla denetleme mesajı mı geçerli olacak?
Yoksa iktidara bir uyarı mesajı verelim mi diyecek seçmen? Hani 'sarı kart' mantığı…
Veya ‘Hayatımdan memnunum. İktidarı belediyelerde de devam ettirelim’ anlayışı mı egemen olacak? Hani istikrar lafı… Yerel ve merkezi yönetimi birleştirelim arayışı….
Seçmenin kararını ekonominin durumu mu belirleyecek acaba? Eğer öyleyse iktidar yandı.
Belki de EMEKLİLER TAYİN EDECEK YEREL SEÇİMİN SONUCUNU. En zor durumdaki kesim.
Yaşayıp göreceğiz. Sandığa bir ay kaldı sayılır. 1 Nisan sabahı nasıl bir Türkiye'ye uyanırsak 4 yıl bizi etkileyecek. Zira 2028’e kadar 4 yıl seçim yok. Herkes hesabını ona göre yapsın.
KİMLİK SİYASETİ BU KEZ İŞLEMEZ
Mayıstaki seçime kimlik siyaseti damga vurmuştu. Kutuplaşma politikası iktidarın işine yaramıştı. Trol ordusu, hükümet medyası ve algı operasyonları ile halkın gerçek gündemi konuşulmamıştı. Bu kez belediye başkanlığı seçimi var. Yerel yöneticileri seçeceğiz. Kimlik siyaseti ve kutuplaşma stratejisi işe yaramaz. ADAYLAR ÖN PLANDA OLACAK. İmamoğlu mu Kurum mu? Mansur Yavaş mı Turgut Altınok mu? Böyle tercihlerle belli olacak sandık sonucu.
Bir not daha var:
Dev projeler değil sosyal belediyecilik kazanacak. Pandemiden beri bu geçerli. Geçim şartları zaten ağır. Emekliye destek, bebeklere süt, çocuklara kreş, anneye ulaşım, eve gıda desteği, öğrenciye yemek, ısınamayana doğalgaz yardımı…
2019 yerel seçiminde CHP’li belediyeler bir tabuyu yıktı, algıyı değiştirdi. ‘Bunlar belediyeleri kazanırsa sosyal yardımları keserler’ propagandasını boşa çıkardılar. Hatta tam tersini yaptılar. Sadece Ankara ve İstanbul’da değil; Mersin ve Adana’da, Aydın ve Antalya’da da sosyal belediyecilik modeli yaygınlaştı. 31 Mart’ın sonucunu bu da çok etkileyecek.