Aydın Efeler Işıklı KYK Güzelhisar Kız Öğrenci Yurdu’nda bakımı yapılmayan, gerekli onarımın yapılmadığı asansörün düşmesi sonucu Zeren Ertaş isimli üniversitelinin yaşamını yitirmesine tepkiler büyüyor.
İstanbul’da bulunan Cevizlibağ Kız Öğrenci Yurdu “Ölmek değil barınmak istiyoruz” pankartı açarak ellerindeki telefonlarının fenerleriyle bir araya geldi. Eylemde sık sık “Zeren Ertaş isyanımızdır” ve “Ölmeye değil barınmaya geldik” sloganları atıldı.
Üniversiteliler KYK yurdu bahçesinde bir basın açıklaması yaptıktan sonra yürüdü.
Açıklamada şunlar söylendi:
Haftalardır acı haberler alıyoruz. Dün gece Aydın’daki bir KYK yurdunda yaşayan bir öğrencinin bozuk bir asansör sebebiyle hayatını kaybettiğini öğrendik.
Bu aldığımız ilk ölüm haberi değildi. Eskişehir Anadolu Üniversitesi’nden arkadaşımız Resul Alan geçim sıkıntısından kaynaklanan sorunları sebebiyle intihar etti. Aradan 5 gün geçtikten sonra yine Eskişehir’de kız kredi yurtlar kurumunda kalan bir arkadaşımız daha intihar etti. Bir gün önce ise Çanakkale Kerime Sultan Erkek KYK yurdunda bir arkadaşımızın daha cenazesi bulundu.
Dün ise Aydın Işıklı Kız KYK yurdunda 16 arkadaşımızın bulunduğu bir asansör ihmal sonucunda düştü. Bir arkadaşımız öldü. Orası da burası gibi bir yurttu. Ölen biz de olabilirdik, arkadaşlarımız da olabilirdi. Eğer bu bizim başımıza gelseydi gerçekte yaşananları öğrenmek, ihmali olan görevlilerin cezalandırılmasını istemek ve acımızı paylaşmak hakkımız olmaz mıydı?
İşte bu hak dün Aydın’da bu korkuyu ve acıyı yaşayan öğrencilerden esirgendi. Yurt önünde bulunan öğrencilerin karşısına sanki suç işlemişler gibi jandarma çağrıldı. Asansörün arızalı olduğu zaten biliniyordu. Öğrenciler CİMER’e bile yazmışlardı. Yurt müdürü ise şikayetçi olan öğrencilere “verdiğiniz para hiçbir şeye yetmiyor” diyerek asansörü tamir ettirmedi.Sıra arkadaşımız işte bu basit ihmal sonucunda can verdi. Çok kolay tamir edilebilecek bir asansör yüzünde bir gencin ömrü yarım kaldı. Merak ediyoruz, bu ülkede bir yurt asansörünün bakımına ayrılacak hiç para kalmamış mıydı? Bir kuruş bile mi yoktu? Yoksa öğrencilerin canı, tamir parası kadar kıymeti değil miydi?
Bizim arkadaşımız neden öldü?
Biz bu yaşananları hak etmiyoruz. Hiçbir öğrenci hak etmiyor. Yurtlarımız güvenli, yemeklerimiz sağlıklı olsun istiyoruz. Geçinmek istiyoruz. Okumak istiyoruz. Arkadaşlarımızı ölüme sürükleyen sorumluların adaletle yüzleşmesini istiyoruz. Hakkımızı aradığımızda suçlu muamelesi görmek istemiyoruz.
Biz hayatta kalmak istiyoruz. Herkesi bu talebi ve sesi yükseltmeye çağırıyoruz.
Kaynak: Sendika.Org