Eskişehir'de oynadığı bilgisayar oyunundan etkilenen 18 yaşındaki Arda K., dehşet saçtı. Maske ve çelik yelek giyerek sokağa çıkan Arda K., önüne gelene bıçakla saldırdı. 5 kişinin yaralayan saldırgan, olay yerine gelen polis memuru tarafından etkisiz hale getirildi.
18 yaşındaki saldırgan Arda'nın aylar önce yazığı günlük notları ortaya çıktı.
Arda'nın günlüğünden çıkan o notlar ise şöyle:
"BENİ ACI ÇEKECEĞİM BİR GELECEĞE ZORLUYORLAR"
"Durumum her zamankinden daha da çıkmaza girdi. İnt*har için atlayabileceğim yerlere gittim ama merdivenleri çıkıp yere bir göz atmak bile bana büyük bir korku verdi.
Ailem beni hala bir üniversiteye gitmeye zorluyor (bu arada üç buçuk ay önce 18 yaşıma girdim).
Ve babamla gelecekte ne yapmak istediğimi konuştuğumda bana bağırıp aptal diyor. Annem de farklı değil. Beni sadece her saniyesini acı çekeceğim bir geleceğe zorluyorlar.
"ONLARI İNSAN OLARAK GÖRMÜYORUM"
Onları gerçekten insan olarak görmüyorum, hayatımı daha katlanılabilir kılmak için şeytanlar olarak görüyorum. Durumumun ne kadar ciddi olduğunu onlara bildirmek için bir psikiyatriste gitsem ne olur diye düşünüyorum. (Bir diğer yanım bunun işe yaramayacağını söylüyor çünkü beni umursamıyorlar)
Belki psikiyatristler ilaç yazarsa, belki bir şekilde daha farklı davranırlar mı? (Elbette ilaç sevmediğim için sadece kullanıyormuş gibi yaparım.)
"ÖFKE NÖBETLERİ GEÇİRİYORUM KENDİMİ KESİYORUM"
Bunun dışında, bir işte çalışmak istemediğim için ayrı eve çıkamam. Bu yüzden bu boktan boşlukta kalmış durumdayım. Her gün bu boktan evde öfke nöbetleri geçiriyorum, kafamı vuruyorum ve kendimi kesiyorum. Sadece birinin beni bir pompalı tüfekle kafamdan vurmasını istiyorum, artık hiçbir şey yapamayacak kadar zihinsel olarak zayıfım. Her gece bu parkta oturup ne zaman öleceğimi düşüneceğim.
"SİLAHLARLA İLGİLİ RÜYALAR GÖRÜYORUM"
Şu anda bir fabrikada stajyerim, az bir maaş veriyorlar. Tabi geleceğim için bu para bir hiç. Bu arada her gün fabrikada alay konusu oluyorum, her gün zihinsel olarak daha da kötüleşiyorum.
Bir daire kiralamak veya benzeri bir şey için bir yerde çalışmam gerektiğini biliyorum ama dediğim gibi zihinsel olarak çok zayıfım ve içinde yaşadığımız bu mevcut sistemden nefret ettiğim için kendimi kafamdan vurmayı tercih ederim.
Eskiden bir terapiste gitmiştim ama yaptığı tek şey aptalca tavsiyeler vermekti. Belki de sorunlarımı yanlış anlattım, bilmiyorum. Bir şans daha vereceğim. Ama ailem beni yalnız bırakmıyor ve kendi kararlarımı almama izin veriyor, pes edip evet diyene kadar her şeyi bana dayatıyorlar.
Bu bazen onlara bağırmamla ve babamın beni tehdit etmesiyle sonuçlanıyor. Ben onlardan tüm benliğimle nefret ediyorum. Kulağa aptalca gelebilir ama bu noktada gerçekten pes ettim, yaşamak için hiçbir şeyim yok, ne de bir hedefim.
Bu arada rüyamda hiç kendimi öldürmedim, çoğunlukla silahlı çatışmada vuruldum. Son zamanlarda silahla ilgili rüyalar çok görüyorum..."