Ana senaryoya göre, Türkiye nüfusu 2050 yılına kadar artmaya devam edecek ve 93.9 milyona ulaşacak. Ancak 2100 yılına kadar nüfusun 76.8 milyona gerilemesi bekleniyor. Bu düşüşte doğurganlık hızındaki azalma ve yaşlanan nüfus etkili olacak.
DÜŞÜK SENARYO: NÜFUS 55 MİLYONA KADAR DÜŞEBİLİR
Düşük senaryo, doğurganlık oranlarının daha da düşmesi durumunda 2044 yılında nüfusun zirveye ulaşıp 2100'de 54.2 milyona kadar inebileceğini öngörüyor. Bu senaryoda, doğum oranlarının kritik bir seviyenin altına düşmesiyle nüfus kaybı hızlanabilir.
YÜKSEK SENARYO: 2056'DA 100 MİLYONU AŞABİLİR
Yüksek senaryoda ise, doğurganlık artırıcı politikaların etkisiyle nüfus 2056 yılında 100.6 milyona ulaşabilir. Ancak bu durum, gelecekteki doğum oranlarının artmasına bağlı olarak değişebilir.
NÜFUSUN YAŞLANMASI KAÇINILMAZ
Projeksiyonlara göre, 2075 yılında Türkiye nüfusunun üçte birinin 65 yaş ve üstü olacağı öngörülüyor. 2023'te %10 olan yaşlı nüfus oranı, 2100'de yüzde 33.6'ya kadar çıkabilir. Bu demografik değişim, sağlık ve sosyal güvenlik sistemleri üzerinde ciddi baskılar yaratabilir.
ÇALIŞMA ÇAĞINDAKİ NÜFUS AZALIYOR
Çalışma çağındaki nüfus oranının da azalması bekleniyor. 2023'te yüzde 68.3 olan oran, 2100'de yüzde 54.6'ya düşebilir. Bu durum, ekonomik büyüme ve işgücü piyasası için önemli zorluklar doğurabilir.
DEMOGRAFİK FIRSAT PENCERESİ KAPANIYOR
Demografik fırsat penceresi, bağımlı nüfusun toplam nüfusun yarısından az olduğu dönem olarak tanımlanıyor. Projeksiyonlar, 2030'un ilk yarısında bu pencerenin kapanacağını ve yaşlı nüfus oranının yüzde 15'i aşacağını gösteriyor.
Bu projeksiyonlar, Türkiye'nin demografik yapısının hızla değişeceğini ve buna yönelik politikaların acilen gözden geçirilmesi gerektiğini vurguluyor. Nüfus yapısındaki bu değişiklikler, sosyal ve ekonomik politikalar üzerinde büyük etkilere sahip olabilir.