Şu anki teknolojik düzeyimiz, Mars’a insan gönderebilme imkanını bize sunabiliyorken, geri getirme konusunda almamız gereken çok mesafe olduğu aşikar. Mars yüzeyine keşif için 2 insanı indirdiğimiz bir aracı, yüzeyden tekrar kaldırıp Mars yörüngesinde bekleyen araçla kenetlenmesini sağlayıp yeryüzüne geri getirmek bir sorun olabilir. Bu alanda Ay yolculuklarından gelen bir tecrübemiz olsa da, Mars’ın Ay kadar zayıf yerçekimine ve atmosfersiz bir ortama sahip olmadığı gerçeği önümüzde aşılması gereken bir güçlük olarak duruyor.
Gerçekçi düşündüğümüzde, bu ekipmanları göndersek bile Mars yolcularımızın yüzeyde çok fazla çalışması gerektiğini fark ediyoruz. Çok çalışmak demek, uzun süre yüzeyde kalmak demektir. Uzun süre yüzeyde kalmak demek, yüzeyde rahat edilebilecek bir yaşam alanına ve bolca yiyeceğe sahip olma zorunluluğu beraberinde getiriyor. Oysa Ay yolculuklarında bu sorun neredeyse hiç yoktu.
Uzun süre düşük kütleçekimine maruz kalan astronotlarda kemiklerin ve kasların zayıflaması, vücuttaki sıvı dengesinin sağlanamaması sonucu kafatasında artan sıvı basıncı ve buna bağlı görülen göz deformasyonları, ayrıca kan dolaşımının daha kolay sağlanmasıyla zayıflayan kalp kaslarının yol açtığı kalp ritim bozuklukları gözlenmektedir.
Dahası, üremenin bazı temel dinamikleri kütleçekiminden doğrudan etkilenmektedir:
Kütleçekimsiz ortamın sebep olduğu rahatsızlık, ilişkide gereken romantik yakınlığı güçleştirmektedir.
Sperm hücrelerinin, yumurtaya doğru hareket edebilmek için kütleçekimine ihtiyaç duyduklarını gösteren bazı çalışmalar vardır.
Embriyonun anneye bağlanabilmesi, bu bağ boyunca sıvı akışının düzgün sağlanabilmesi ve gelişimin belli aşamaları için de kütleçekimi gereklidir.
Elbette bu gibi sorunlar üremeyi imkansız kılmaz ancak oldukça güçleştirir. Örneğin NASA araştırmacılarının döllenme süreci ile ilgili denizkestanesi sperm ve yumurtalarıyla uzayda gerçekleştirdikleri deneyde, döllenmenin bozulmaya uğradığı görülmüştür.
Dünya üzerinde ağırlıksız ortam oluşturularak embriyonik kök hücrelerle gerçekleştirilen bir diğer çalışmada, ağırlıksız ortamda geliştirilen embriyonik kök hücrelerinde normal yerçekiminde geliştirilen hücrelere oranla %64’ünde gelişim farklılıkları ve bölünme sorunları gözlenmiştir.
Yapılan deneylerin sonuçları yakın gelecekte insanların uzayda üremelerine yönelik olumlu sonuçlar doğurmasa da, bu konudaki araştırmalar ve deneyler sürdürülmektedir. Kim bilir? Belki de gelecekte sıfır yerçekimine karşı genetiği değiştirilmiş insanlar uzay kaşifleri olabilirler.
Kaynak:evrimagacı